przez
Koźlarz pomarańczowożółty (Leccinum aurantiacum) to grzyb jadalny z rodziny borowikowatych. Jest jednym z najbardziej charakterystycznych gatunków borowików, który wyróżnia się intensywnie pomarańczowożółtym kapeluszem i białymi rurkami. W Polsce jest szeroko rozpowszechniony i często spotykany w lasach iglastych i mieszanych.
Wygląd i cechy charakterystyczne
Koźlarz pomarańczowożółty ma kapelusz o średnicy od 5 do 15 cm, który jest początkowo półkulisty, a później staje się wypukły. Jego powierzchnia jest gładka i lekko włóknista, a kolor może się różnić od jasnopomarańczowego do intensywnie pomarańczowożółtego. Rurki są białe, a ich pory początkowo mają kremowy kolor, który później staje się oliwkowobrązowy. Trzon jest masywny, cylindryczny i ma podobny kolor jak kapelusz. Miąższ jest biały, twardy i nie zmienia koloru po przekrojeniu.
Występowanie i siedlisko
Koźlarz pomarańczowożółty występuje głównie w lasach iglastych i mieszanych, zarówno na terenach nizinnych, jak i górskich. Można go spotkać zarówno na glebach kwaśnych, jak i obojętnych. Preferuje miejsca wilgotne i zacienione, dlatego często można go znaleźć w pobliżu strumieni, rzek i jezior. Sezon na zbieranie koźlarzy pomarańczowożółtych przypada na lato i jesień.
Zastosowanie w kuchni
Koźlarz pomarańczowożółty jest cenionym grzybem jadalnym, który ma delikatny smak i aromat. Może być używany do przygotowywania różnych potraw, takich jak zupy, sosy, dania główne czy dodatki do mięsa. Przed gotowaniem należy oczyścić grzyby i usunąć trzony, które są zbyt twarde do spożycia. Koźlarze pomarańczowożółte można również suszyć lub zamrażać, aby zachować ich smak i wartości odżywcze na dłużej.
Ochrona i zagrożenia
Koźlarz pomarańczowożółty nie jest objęty ochroną prawną, jednak z uwagi na swoją wartość kulinar
Założyciel bloga i właściciel firmy budowlanej Budorex z Gdańska. Od lat rozwija firmę i chce dzielić się wiedzą z innymi. Prywatnie pasjonat ogrodów.
