przez
Cedr himalajski, cedr libański i cedr atlaski – poznaj poszczególne gatunki i zasady uprawy
Ogólne informacje o cedrach
Cedry to drzewa iglaste, które występują w różnych częściach świata. W artykule skupimy się na trzech gatunkach: cedrze himalajskim, cedrze libańskim i cedrze atlaskim. Każdy z tych gatunków ma swoje charakterystyczne cechy i wymagania dotyczące uprawy.
Cedr himalajski
Cedr himalajski (Cedrus deodara) to gatunek pochodzący z Himalajów. Jest to imponujące drzewo o stożkowatym kształcie korony i długich, zwisających gałęziach. Liście są igiełkowate, srebrzystozielone. Cedr himalajski preferuje gleby żyzne i wilgotne oraz umiarkowane klimaty.
Cedr libański
Cedr libański (Cedrus libani) to gatunek pochodzący z gór Libanu. Jest to drzewo o stożkowatym kształcie korony i gęstych, poziomych gałęziach. Liście są igiełkowate, ciemnozielone. Cedr libański jest bardziej odporny na suszę niż cedr himalajski i preferuje gleby dobrze przepuszczalne.
Cedr atlaski
Cedr atlaski (Cedrus atlantica) to gatunek pochodzący z Atlasu w Maroku. Jest to drzewo o stożkowatym kształcie korony i gęstych, poziomych gałęziach. Liście są igiełkowate, srebrzystoniebieskie. Cedr atlaski jest bardziej odporny na mróz niż cedr libański i preferuje gleby lekkie i przepuszczalne.
Zasady uprawy cedrów
Wszystkie trzy gatunki cedrów wymagają słonecznego stanowiska i dobrze przepuszczalnej gleby. Ważne jest regularne podlewanie, szczególnie w okresach suszy. Cedry są odporne na choroby i szkodniki, ale warto monitorować ich stan i regularnie przycinanie, aby utrzymać odpowiedni kształt korony.
Założyciel bloga i właściciel firmy budowlanej Budorex z Gdańska. Od lat rozwija firmę i chce dzielić się wiedzą z innymi. Prywatnie pasjonat ogrodów.
